Een zakenkabinet, geen slecht idee.

Thierry Baudet en zijn idee voor een zakenkabinet.

In het programma Pauw en Jinek van donderdag 16 februari 2017 sprak Baudet over zijn idee voor een zakenkabinet. Sommigen wimpelen het af als het idee van een extravagante fantast. Oud-minister Wouter Bos maakte op mij de indruk te denken dat een zakenkabinet uit zakenlieden bestaat.

Een zakenkabinet is een kabinet bestaande uit mensen die meestal geen politieke bindingen hebben en zijn gekozen om hun vakkennis op het gebied dat hun ministerie bestrijkt, zoals hoogleraren, ambtenaren, ondernemers en zo meer. Men noemt het ook een extra-parlementair kabinet. 

Baudet noemde als voordeel dat zo'n kabinet vrij snel tot stand kan komen en dat het zal bestaan uit mensen die op hun capaciteiten worden gekozen en niet uit partij-apparatchiks die nu aan de beurt zijn voor een ministerspost. Dat deze laatste praktijk regelmatig incompetente figuren oplevert hebben we ook in het laatste kabinet kunnen zien. Denk maar aan de klungelende PvdA Staatssecretaris die presideerde over de afbraak van de ouderenzorg.

En het gerommel bij Justitie over de Teeven-deal.

Oud-minister Wouter Bos gaf zelf een onthutsende (vast niet zo bedoelde) verklaring waarom formaties zo lang duren: Men werkt eerst uitgebreid de onwaarschijnlijke of zelfs onmogelijke combinaties publiekelijk uit om de achterban te overtuigen dat men er alles aan gedaan heeft om regeringsdeelname mogelijk te maken. Daarna begint men aan het serieuze werk. Met andere woorden: eerst een schouwtoneel voor de bühne en dan pas zaken doen. 

Het feit dat een zakenkabinet niet uit partijleden bestaat stelt de Tweede Kamer leden in staat om het functioneren van het kabinet te beoordelen zonder de vrees daar een partijgenoot of een partijbelang mee te schaden. Vanuit hun eigen ideologie, waarop ze door de kiezers zijn gekozen. Stel je eens voor dat het laatste kabinet uit een ongebonden vakministers had bestaan. Dan waren een paar modderende bewindslieden tijdig naar huis gestuurd (zonder dat daarom het kabinet zelf behoefde te vallen).
Het Parlement functioneert zo op een zuivere manier.

Een tegenargument dat ik veel hoorde is dat het installeren van een zakenkabinet de verkiezingsuitslag volkomen negeert. Dat is natuurlijk niet waar want we kozen de Tweede Kamer, niet de regering. Omdat bij een zakenkabinet er geen verstrengelde belangen zijn tussen Kamer en Kabinet is het Parlement beter in staat om de regering objectief te controleren, te corrigeren of desnoods heen te zenden.

Baudet noemde als voorbeeld een aantal vooraanstaande Nederlanders die onder premier Pieter Omtzigt (CDA Tweede Kamer) een zakenkabinet zouden kunnen vormen. Bij de foto van generaal Peter van Uhm noemde hij per ongeluk generaal Dik Berlijn. Voor vele minkukels de reden om het voorstel van Baudet af te schieten.

Het valt me op dat de aanvallen op Baudet vaak niet gericht zijn op zijn politieke ideeën maar op zijn persoonlijke levensstijl en niet-politieke publicaties. Als zijn politieke gedachten onzinnig zouden zijn dan zou men daar de aandacht op richten. Kennelijk zijn ze dat niet en daarom de man maar persoonlijk aangevallen.