Verdeel en heers

Tweedracht zaaien loont (denkt men in Den Haag)
Een recent uitvloeisel van de traditionele verdeel en heers politiek is de nadruk die wordt gelegd op de welvarende ouderen. Die kunnen meer lasten dragen dan de rest dus worden ze zwaarder belast.
Het lijkt te werken. Jongere Nederlanders laten zich hiermee een rad voor de ogen draaien. Later zijn zij namelijk ook aan de beurt.

Dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen is op zich geen verwerpelijk principe. Dat heeft in beginsel niets met leeftijd te maken. Er zijn jonge, rijke en succesvolle ondernemers en er zijn rijke ouderen die hun schaapjes op het droge hebben. Dat welvarende mensen meer belasting betalen dan arme mensen is niet meer dan logisch. Daar hoef je zelfs geen progressieve belasting voor te hebben. 40% van € 500.000 (verdient de nieuwe SNS topman) is in geld uitgedrukt beduidend meer dan 40% van € 20.000 van zomaar een Nederlander, ja toch, meneer Dijsselbloem?

Het gaat om de financiële draagkracht van de belastingbetaler, niet om diens leeftijd. We gaan toch ook geen rijke vrouwen of rijke Marokkanen extra belasten?

Er zit ook een luchtje aan het begrip rijke ouderen. Er zijn veel ouderen die op papier rijk zijn maar moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Hun vermogen zit in hun huis en van stenen kun je geen brood kopen.  In dit crisis klimaat kun je je huis praktisch niet verkopen en een extra hypotheek zit er ook niet in. Wanneer deze categorie ouderen extra belast wordt, komen ze nog meer in de problemen.

Ik noemde hierboven de verdeel en heers politiek traditioneel. Ons belastingstelsel is op dit principe gebaseerd. Telkens wordt een andere categorie aangepakt, de automobilist, de verkeersdeelnemer, de huizenbezitter, de ondernemer, de uitkeringsgerechtigde, en nu weer eens de ouderen.
Dat is de reden dat het belastingstelsel uit zoveel componenten is opgebouwd, daardoor kan men telkens een andere groep te grazen nemen.

Ik pleit ervoor om het aantal soorten belastingen drastisch te verminderen en voor iedereen uniforme tarieven te hanteren. Dan wordt het voor een ieder duidelijk hoeveel belasting we betalen en wordt het onmogelijk om aparte groepen te grazen te nemen. Wordt ons land meteen een stuk democratischer.