Translate

Monday, November 19, 2012

Nooit opgeven?

Te vroeg opgeven.
Tijdens de basisopleiding in mijn militaire diensttijd nam de luitenant van onze compagnie ons mee op een speedmars. Die bestond uit een een paar honderd meter stevig marcheren afgewisseld door een paar honderd meter hardlopen. Dat ging kilometers achter elkaar door. Na een tijd was er nog maar een klein groepje over, daar hoorde ik ook bij. Maar ik kon het niet meer volhouden en ik stopte er mee. Honderd meter verderop stopte de luitenant en schreef de namen van de enkelen die het tot het eind hadden volgehouden in zijn notitieboekje. Ik had er flink de smoor in want die laatst 100 meter hadden er ook nog wel bij gekund.
Dit is een voorbeeld van te vroeg opgeven. Opgeven omdat je denkt dat je niet meer verder kunt. Op het moment dat ik het opgaf had ik kunnen weten dat het te vroeg was. Er werd geen bovenmenselijke krachtsinspanning van me gevraagd, ik was niet duizelig en ik had geen hartritme-storingen of iets dergelijks, het was alleen een kwestie van perceptie: ik dacht alleen maar dat ik niet meer verder kon.

Te laat opgeven.
Dat bestaat ook. Ik kreeg eens een project overgedragen dat al in gang was gezet en ik hoefde het alleen maar af te maken. Ik ging opgewekt aan de slag. Na een tijdje kwamen de tegenvallers, de een na de ander. Er was niet doorheen te komen. Hoe moeilijker het werd, des te harder ging ik werken. Lang nadat de overeengekomen opleveringsdatum was verstreken, werd de klant het zat en werd het project stopgezet. Bij de slotevaluatie bleek dat er in het ontwerp een systeemfout zat die iedereen over het hoofd had gezien en waardoor het systeem nooit had kunnen werken. Daar kon ik niets aan doen maar mijn fout was dat ik er steeds harder tegenaan ging. Ik had moeten beseffen dat het een onbegonnen taak was en daar naar had ik moeten handelen.

Wanneer moet je dan stoppen of opgeven?
Nooit, tenzij.

Wat is dan het tenzij?
Tijdens het hardlopen begin je over te geven of bloed te spuwen, dan zou ik toch echt stoppen. Of tijdens je werk blijft een bepaald probleem je steeds dwarszitten. Niemand weet echt raad en je enige reactie is je er je harder in vast te bijten. Dat is een haast instinctieve reactie die op zich geen oplossing is. Bij problemen in werksituaties moet je altijd zoeken naar een mogelijke oplossing, zolang die in zicht is moet je doorgaan. Als je het uitzicht op een oplossing niet ziet, ook niet na enkele pogingen en anderen zien het ook niet, dan moet je overwegen te stoppen. Zet de zaken eens op een rij, voordelen en nadelen van het stoppen. Op die manier wordt je keuze eenvoudiger.

Wednesday, November 14, 2012

Een beetje druk.

Ik heb het de laatste tijd nogal druk, vandaar dat mijn dagelijkse column in de verdrukking is geraakt. Ik hoop dat ik binnenkort wat meer gelegenheid heb om regelmatiger te bloggen.