Tom Poes en het Minkukel Plafond.

Tom Poes, het slimme ventje.

Iedereen kent hem wel, het slimme vriendje van Heer Bommel, de creatie van Marten Toonder.

Tom Poes is een manneke dat zelf nadenkt en met originele oplossingen komt voor de problemen waar Heer Bommel door zijn eigen domheid in verzeild is geraakt. In alle strips van Heer Bommel is Tom Poes meestal de slimste figuur. Toch blijft hij onopgemerkt, terwijl hij in de virtuele wereld waarin hij rondwandelt een glanzende carriere had kunnen maken. 

Ik ben in het bedrijfsleven en vooral in grote organisaties regelmatig getalenteerde en ambitieuze mensen tegengekomen, die vreemd genoeg toch niet tot de top doorbraken. Volgens modern carriere-denken ligt het aan henzelf, niet genoeg netwerken, niet aan hun imago werken en dergelijke.

Het is niet zo dat ze niet opgemerkt worden. Mensen die hun werk zeer goed doen, steken meestal wel boven het maaiveld uit. Er is iets wat ze tegenhoudt.

Het Minkukel Plafond.

Getalenteerde werknemers in grote organisaties stuiten regelmatig op het Minkukel Plafond, dat wordt gevormd door onbenullen in de laag boven hen.

Wat zijn dat voor mensen die ik hier onbenullen noem? Meestal zijn het goed opgeleide mensen met een bovengemiddeld IQ. Domkoppen zijn het niet maar toch zijn het onbenullen.

Grote organisaties bieden mensen de gelegenheid om carriere te maken. In goed georganiseerde en gereglementeerde bedrijven is het voor niet al te domme mensen goed mogelijk om hoog te klimmen. Als men zich handig van de regels bedient en sociaal vaardig is, dan kom men een heel eind. Hun talent ligt in het vermogen om in de organisatie te klimmen. Dat is iets anders dan goede dienstverlening aan klanten of het ontwikkelen van nuttige producten en diensten. Ook zijn het niet noodzakelijkerwijs kundige managers die hun afdeling goed weten te leiden. Waar ze goed in zijn is het zich presenteren als een geslaagde figuur. Imago-controllers zijn het.

Er doen zich in elk bedrijf situaties voor die niet in het Handboek Organisatie & Operaties beschreven zijn. Dan komt het aan op inventiviteit en origineel denken. In dergelijke situaties falen ze maar dat weten ze meesterlijk af te schuiven op de medewerkers onder hen. Die krijgen de schuld en worden kaltgestellt. Terwijl die medewerkers niet zelden juist de besten zijn. Een voorbeeld is de klokkenluider bij de NZA, de briljante Arthur Gotlieb. Hij probeerde eerst zijn superieuren te wijzen op de misstanden bij de organisatie. Hun onbenul (ondanks hun wellicht ruim toereikende IQ) deed hen de waarschuwingen in de wind slaan. Erger nog, Gotlieb werd tegengewerkt en hij pleegde in wanhoop zelfmoord.

Wat te doen bij het stuiten op het Minkukel Plafond?

Wanneer je denkt dat je zelf tegen het MP aan stoot dan kan ik je maar een advies geven. Ga weg en zoek naar een bedrijf dat nog jong is en nog niet vastgeroest is in interne regelgeving en organisatie. Kijk naar de organisatiestructuur. Hoe platter hoe beter. Mijdt bedrijven met een matrix-organisatie als de pest. Succes!

Een donkere wolk boven het hartcentrum van het OLVG?

Mooie ervaring: dotteren in het hartcentrum OLVG

Op vrijdag 8 mei 2015 werd ik op een brancard binnengereden in de Lounge Dagbehandeling van het Hartcentrum van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam.

Ik mocht van de brancard afstappen en betrad een verfrissende no-nonsense omgeving. De lounge had iets weg van een lounge van een hotel of van een cruiseschip. Ik werd ingeschreven door een, voor zover ik dat kon beoordelen, efficiënt werkende dame achter de balie van de receptie, ze vertelde me vriendelijk en duidelijk wat me stond te gebeuren. Er waren meerdere patiënten aanwezig die er ontspannen bij zaten in gemakkelijk zittende fauteuils in gezellige zithoekjes.

Ik was redelijk snel aan de beurt en een verpleger escorteerde me naar de operatiezaal. Tot mijn (aangename) verbazing kon ik zonder veel omhaal op de operatietafel gaan liggen met mijn gewone kloffie en sloffen nog aan. Alleen de mouw los want het dotteren verloopt via een gaatje in de pols.

In mijn geval duurde het hele proces een uur en ik kon zelf weer begeleid door een verpleger naar de lounge teruglopen.

Voordat ik van de operatietafel afstapte vertelde de cardioloog aan de hand van de bewaarde schermbeelden wat hij precies had gedaan. Ik complimenteerde hem over de plezierige aanpak. Hij vertelde me dat ze dit al 20 jaar doen en dat er nooit een infectie was opgetreden. Helaas komt er aan deze praktijk een einde want door samenwerking met andere ziekenhuizen vereist men onderwerping aan de heersende protocollen. Tussen de lounge en de operatiezaal moet een sluis worden gebouwd en de operatieprocedure wordt 'aangescherpt'. Dit gaat ongetwijfeld veel geld kosten en ook de kosten van de operatie zullen stijgen.

De dolgedraaide protocollen idioterie.

Vanwege mijn oude beroep kijk ik graag naar de doelmatigheid van processen. In dit geval vind ik de werkwijze bijzonder efficiënt en als patiënt ervoer ik de omgeving en de werkwijze als plezierig en geruststellend. Ik geloof dat er aan de doelmatigheid niet veel verbeterd kan worden. Patiënten ervaren het als plezierig en de cijfers tonen aan dat het veilig is.

Dit moet men dus niet gaan veranderen. Maar ik ben bang dat de strenge protocol-meesters, die zelf waarschijnlijk nooit een patiënt van dichtbij hebben gezien, deze idioterie vakkundig zullen implementeren (jargon voor door de strot rammen). De protocollen-manie en certificering-drift heeft tot een hele industrie op dat gebied geleid. Het is niet de zorg zelf die voor kostenstijgingen verantwoordelijk is maar de bureaucratie er omheen. Om maar te zwijgen van de 'marktwerking' en de financiering van de zorg zelf.

De cardiologen van het hartcentrum OLGV laten zien dat ze heel goed zonder die landelijke protocollen kunnen werken.

Natuurlijk zijn in bepaalde gevallen protocollen nodig, ik zou niet graag in een vliegtuig steppen waar de piloten voor de start nalaten een checklist grondig af te werken. Maar men moet kunnen accepteren dat specialisten die zelf een voorbeeldige werkwijze hebben ontwikkeld, die manier handhaven.

Al het bovenstaande geeft mijn opinie weer en is gebaseerd op mijn waarnemingen. Ik citeer niemand letterlijk, het is mijn interpretatie van wat ik zag en hoorde.