Translate

Thursday, August 31, 2023

Het belang van de Apostolische Geloofsbelijdenis

Inleiding.

Ik ben opgegroeid in een religieuze gemeenschap die zich als de Ware Kerk beschouwde. Dat zei men niet maar dat bleek doordat men elke andere kerk op de leer of de praktijk bekritiseerde. Toen ik zelf over deze dingen na ging denken kwam ik alras tot de conclusie dat dit niet waar kon zijn.
Na verloop van tijd begon ik te zoeken naar een kerk met een leer en praktijk overeenkomstig de onderwijzingen van Christus en de Apostelen. Dat viel niet mee want op elke kerk valt wel iets aan te merken. Er bestaat geen zichtbare Ware Kerk. Wel een onzichtbare Ware Kerk, bestaande uit ware gelovigen tot welke denominatie ze ook behoren. Maar wat is nu een ware gelovige? Iemand die het Ware Geloof belijdt. En wat is dan het Ware Geloof? De beginselen van het christelijk geloof zijn te vinden in de Bijbel en vooral in het Nieuwe Testament.
Er ontstond na de tijd van de Apostelen de behoefte aan een samenvatting van het christelijk geloof. Uit het voorgaande blijkt dat de Apostelen niet betrokken zijn geweest bij het schrijven van die samenvatting, het Apostolicum. Rond het jaar 170 AD schreef Ireneüs van Lyon een eerste versie. In de 8ste eeuw verscheen een volledige versie, geschreven door Pirminus (670-753 AD).
Een ware gelovige is iemand die, blijkens diens levenswandel, met hart en ziel de Apostolische Geloofsbelijdenis onderschrijft en een volgeling van Christus is. Als iemand dit doet dan behoort diegene tot de Onzichtbare Ware Kerk.
De Apostolische Geloofsbelijdenis wordt door vrijwel alle christelijke kerken onderschreven.

De Apostolische Geloofsbelijdenis of de Twaalf Artikelen des Geloofs.

  1. Ik geloof in God den Vader, den Almachtige, Schepper des hemels en der aarde.
  2. En in Jezus Christus, Zijn eniggeboren Zoon, onzen Heere;
  3. die ontvangen is van den Heilige Geest, geboren uit de maagd Maria;
  4. Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven,
  5. nedergedaald ter helle, ten derde dage wederom opgestaan van de doden;
  6. opgevaren ten hemel, zittende ter rechterhand Gods, des almachtigen Vaders;
  7. vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en de doden.
  8. Ik geloof in den Heilige Geest.
  9. Ik geloof in één heilige, algemene, christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen;
  10. vergeving der zonden;
  11. wederopstanding des vleses;
  12. en een eeuwig leven.
Amen.

Toelichting:

Art.1. Men gelooft in een persoonlijk God, Hij is immers de Vader. Hij is almachtig en heeft de kosmos en alles wat die bevat, geschapen. Hoe dat is gebeurd staat in het eerste hoofdstuk van Genesis. Het kan zijn dat een gelovige dit verhaal als een dichterlijke beschrijving ziet. Als dat zo is weet men niet hoe dat in zijn werk is gegaan. Vast staat echter dat God de Schepper, de oorsprong van alles is. Dat is geen onwetenschappelijke aanname. Als men de ongelofelijke complexiteit van de schepping beziet en de orde ervan, dan moet men tot de conclusie komen dat hierachter een onmetelijk brein zit. Het idee dat het universum en al wat het inhoudt, ontstaan is door toeval en tijd, is niet houdbaar. Als men vast in dit artikel gelooft, dan doet het er niet toe of men de geschiedenis van Genesis in de letterlijke zin aanhoudt of niet. Men moet elkaar op dit punt niet veroordelen.

Art. 2. Men gelooft in Jezus Christus, de Zoon van God. Hij, de Zoon, is onze Heere en wij vereren en volgen Hem. Hoe we Hem moeten volgen leren we door dagelijks de Bijbel te lezen en te bidden. Een sleutelwoord bij het volgen van Jezus is liefde. Hebt uw naaste lief als uzelf. En: Hebt uw vijanden lief en bidt voor wie u vervolgen.

Art. 3. Christus is geboren uit een maagd. Maria had geen geslachtelijke omgang met een man. Het kind dat zij baarde was van goddelijke oorsprong, Het is essentieel dat men dit werkelijk gelooft, hoe kan men dan anders geloven dat Jezus God's Zoon is en dat hij een goddelijke missie had.

Art. 4. Dit artikel bevestigt dat de kruisiging een historisch feit is en dat Jezus aan het kruis gestorven is en daarna begraven. Wie daarover twijfel zaait kan geen christen zijn.

Art. 5. Christus heeft voor ons de straf gedragen die wij verdienden. Hij stond op uit de doden, daarmee bewijzend dat HIj macht heeft over leven en dood. Dit is een zeer belangrijk feit. De Apostel Paulus wijdt er in 1 Korinthe 15 een hoofdstuk aan. Hij schrijft hier over de opstanding der doden. Paulus zegt eigenlijk als er geen opstanding zou zijn dan zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen.

Art.6. Christus bevindt zich nu in de hemel bij zijn Vader. Waar die is en hoe het er precies uitziet zullen we later ervaren wanneer we er arriveren.

Art.7. Het gaat hier om Zijn wederkomst en het oordeel dat dan volgt. Het is goed om te beseffen dat Hij dan oordeelt. Het oordeel is ons nu niet gegeven.

Art. 8. Het geloof in de Heilige Geest, wiens komst door Christus is aangekondigd, is een essentieel onderdeel van het christelijk geloof. De Heilige Geest behoort tot de Drie-eenheid, God de Vader, Jezus Christus de Zoon en de Heilige Geest. De Apostel Paulus schrijft in de eerste brief aan de gemeent in Korinthe, dat wij de Heilige Geest ontvangen zodra wij Christus als onze Redder aanvaarden en in Hem geloven. We moeten ons door de Heilige Geest laten leiden, want zo zegt de Apostel Paulus ergens anders: "Iemand die zich niet laat leiden door de Geest van Christus behoort Christus ook niet toe". (Efeze 1:13-14).

Art. 9. De algemene, heilige, christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen, wordt gevormd door de onzichtbare ware kerk. Die onzichtbare ware kerk bestaat uit ware gelovigen, onverschillig tot welke denominatie ze ook behoren.

Art. 10. De vergeving der zonden is een essentieel onderdeel van het christelijk geloof. Christus diende door Zijn kruisiging, als zoenoffer voor onze zonden. Iemand die Christus aanvaard heeft als zijn redder en daar naar leeft, worden diens zonden vergeven.

Art. 11. Wederopstanding des vleses. Dat betekent dat de doden zullen opstaan om het oordeel te ondergaan.

Art. 12. Het eeuwig leven met Christus wacht de gelovigen. De ongelovigen wacht een eeuwige straf.

Het bovenstaande moet men niet beschouwen als een soort checklist waarmee men anderen kan beoordelen. Het kan wel dienen voor ernstig zelfonderzoek.

De Bijbel bevat veel meer dan de Apostolische Geloofsbelijdenis, die een samenvatting van het geloof is. Er zijn zaken waarover de Bijbel zich niet eenduidig uitspreekt, bijvoorbeeld de voorkeur voor de kinderdoop of de volwassendoop. Ook het Apostolicum doet dat niet. De kwestie van de doop kan dus eigenlijk geen aanleiding tot een kerkscheuring zijn.

De Bijbel is wel duidelijk over zaken die het Apostolicum niet noemt. Het is duidelijk dat we de lijn van de Bijbel moeten volgen. Een voorbeeld is homoseksualiteit, een controversieel onderwerp. De Bijbel veroordeelt dit. Het gaat hierbij niet in de eerste plaats over de persoon maar over de praktijk. Ook heteroseksuelen kunnen een levensstijl hebben die de Bijbel veroordeelt.

Een homoseksueel die zich van de praktijk onthoudt kan een eerzaam lid zijn van een christelijke gemeente. Dat geldt ook voor een heteroseksueel met een sterke drang naar ontoelaatbare seksuele relaties, zolang deze er niet aan toegeeft.

Wanneer men deze principes volgt dan kan men niet aanvaarden dat een homoseksuele predikant met diens gelijkgeaarde partner samenwoont in de parochie.

Tenslotte.

Kerken en geloofsgemeenschappen die het Apostolicum expliciet of impliciet onderschrijven dienen elkaar te respecteren en als gelijken te aanvaarden. Schrapt men één of meerdere artikelen dan behoort men niet tot de Onzichtbare Ware Kerk (voor zover men daar qua leer en praktijk al toe behoorde). Kerken en geloofsgemeenschappen die dogma's of praktijken accepteren die tegen de Bijbel ingaan, sluiten zichzelf buiten.
Voor individuele christenen geldt hetzelfde.





Saturday, July 8, 2023

Over Christelijke Politiek

 Over Christelijke politiek. Hierover stelde ik mijzelf jaren geleden twee vragen: Kan een individuele christen aan de politiek deelnemen? Is het mogelijk om als christenen onder de naam van Christus een politieke partij te besturen? Om hierop een antwoord te kunnen geven moet men eerst vaststellen aan welke voornaamste beginselen een christen zich moet houden. Dit valt grotendeels samen te met “Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf”. Daaruit valt het een en ander af te leiden:

  • Eerbied voor het leven.

  • Eerlijkheid.

  • Barmhartigheid.

  • Rechtvaardigheid.

  • Integriteit.


Een individuele christen kan, zich houdend aan deze principes, als onafhankelijke, of binnen een tolerante seculiere partij, aan de politiek deelnemen. Maar bij voorkeur niet optredend als christelijk politicus.

Voor een christelijke partij ligt dat anders. Men opereert hoe dan ook onder de naam van Christus. Diens naam mag niet bezoedeld worden.

Dat is slechts mogelijk wanneer men handelt als getuigenispartij. Een voorbeeld daarvan vond ik het Gereformeerd Politiek Verbond. De fractievoorzitter was Piet Jongeling, tevens hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad. Godfried Bomans interviewde Jongeling en was zo onder de indruk van ‘s mans integriteit dat hij zei dat hij op hem ging stemmen.

Een ander voorbeeld is de SGP, mits de fractievoorzitter niet al te vaak op de achterbank van de dienstauto van de MP belandt. Arnon Grunberg mocht een tijdje meelopen in de fractie van de SGP. Hij mocht overal bij zijn en alles inzien. Niets werd voor hem verborgen gehouden. Volgens Grunberg is er geen enkele andere partij die hem die vrijheid zou geven.

In de beginjaren van de CU, ontstaan door het samengaan van GPV en RPF, had die ook het karakter van een getuigenispartij. Ik stemde er toen op. Onder de voortreffelijke leiding van Andre Rouvoet, groeide de partij. Men nam deel aan het kabinet Balkenende IV vanaf 2007. Het leek wel redelijk te gaan. In 2010 werden er intern twijfels geuit over het christelijk profiel van de partij. In 2011 vertrok Rouvoet om tot mijn verbazing voor de gezamenlijke ziektekostenverzekeringen te gaan werken. Ik kan het idee van marktwerking in de zorg niet goed rijmen met het christelijk/sociale karakter van de CU. Daarna nam mijn vertrouwen in de partij geleidelijk af.

In 2017 trad de CU toe tot het Kabinet Rutte III. De bonnetjes affaire (Rutte II) was voor de CU kennelijk geen bezwaar.

De affaire over de afschaffing van de dividendbelasting, het kabinet beweerde dat er tijdens de formatie geen documenten over werden gebruikt. Toen er later toch memo’s over opdoken, kon het kabinet, bij monde van Rutte er zich niets van herinneren. Ook Segers stond er desgevraagd over te draaien.

Het optreden van minister Schouten bij het EU verbod op de puls visserij (een grote verbetering door milieuvriendelijk vissen) was teleurstellend. De puls vissers hadden een gerechtvaardigde grief. Ze had Rutte moeten dwingen om het verbod door de EU hoe dan ook te blokkeren, met de dreiging van een kabinetscrisis. De politieke virtuoos Rutte had de EU wel op andere gedachten weten te brengen.

Na de val van Rutte III door de toeslagenaffaire liep de formatie over in het volgende schandaal: Omtzigt, functie elders. Geen belemmering voor de CU om toe te treden tot het kabinet Rutte IV.

Voorts wiste Rutte jarenlang dagelijks sms'jes van zijn telefoon zodat potentieel belangrijke informatie niet gearchiveerd werd. Hij kwam er weer mee weg. Van de CU geen noemenswaardige reactie.

Wat ik met deze opsomming wil zeggen is dat men als oprecht christelijke partij begint, maar als men de macht gaat delen men in een sfeer van manipulatie en bedrog getrokken wordt. Toen het gedraai en gelieg van de MP voor de eerste keer duidelijk werd, had de CU de MP moeten dwingen de waarheid te zeggen of uit het kabinet moeten stappen. Ik begrijp heus wel dat volstrekte openheid van een kabinet niet mogelijk is, maar die noodzakelijke geslotenheid hoeft niet perse tot leugens te leiden.

Zie voorts de verwording van het CDA.

Mijn conclusie is dat een christelijke partij het beste een getuigenispartij kan blijven. Macht corrumpeert.