Over Christelijke politiek. Hierover stelde ik mijzelf jaren geleden twee vragen: Kan een individuele christen aan de politiek deelnemen? Is het mogelijk om als christenen onder de naam van Christus een politieke partij te besturen? Om hierop een antwoord te kunnen geven moet men eerst vaststellen aan welke voornaamste beginselen een christen zich moet houden. Dit valt grotendeels samen te met “Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf”. Daaruit valt het een en ander af te leiden:
Eerbied voor het leven.
Eerlijkheid.
Barmhartigheid.
Rechtvaardigheid.
Integriteit.
Een individuele christen kan, zich houdend aan deze principes, als onafhankelijke, of binnen een tolerante seculiere partij, aan de politiek deelnemen. Maar bij voorkeur niet optredend als christelijk politicus.
Voor een christelijke partij ligt dat anders. Men opereert hoe dan ook onder de naam van Christus. Diens naam mag niet bezoedeld worden.
Dat is slechts mogelijk wanneer men handelt als getuigenispartij. Een voorbeeld daarvan vond ik het Gereformeerd Politiek Verbond. De fractievoorzitter was Piet Jongeling, tevens hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad. Godfried Bomans interviewde Jongeling en was zo onder de indruk van ‘s mans integriteit dat hij zei dat hij op hem ging stemmen.
Een ander voorbeeld is de SGP, mits de fractievoorzitter niet al te vaak op de achterbank van de dienstauto van de MP belandt. Arnon Grunberg mocht een tijdje meelopen in de fractie van de SGP. Hij mocht overal bij zijn en alles inzien. Niets werd voor hem verborgen gehouden. Volgens Grunberg is er geen enkele andere partij die hem die vrijheid zou geven.
In de beginjaren van de CU, ontstaan door het samengaan van GPV en RPF, had die ook het karakter van een getuigenispartij. Ik stemde er toen op. Onder de voortreffelijke leiding van Andre Rouvoet, groeide de partij. Men nam deel aan het kabinet Balkenende IV vanaf 2007. Het leek wel redelijk te gaan. In 2010 werden er intern twijfels geuit over het christelijk profiel van de partij. In 2011 vertrok Rouvoet om tot mijn verbazing voor de gezamenlijke ziektekostenverzekeringen te gaan werken. Ik kan het idee van marktwerking in de zorg niet goed rijmen met het christelijk/sociale karakter van de CU. Daarna nam mijn vertrouwen in de partij geleidelijk af.
In 2017 trad de CU toe tot het Kabinet Rutte III. De bonnetjes affaire (Rutte II) was voor de CU kennelijk geen bezwaar.
De affaire over de afschaffing van de dividendbelasting, het kabinet beweerde dat er tijdens de formatie geen documenten over werden gebruikt. Toen er later toch memo’s over opdoken, kon het kabinet, bij monde van Rutte er zich niets van herinneren. Ook Segers stond er desgevraagd over te draaien.
Het optreden van minister Schouten bij het EU verbod op de puls visserij (een grote verbetering door milieuvriendelijk vissen) was teleurstellend. De puls vissers hadden een gerechtvaardigde grief. Ze had Rutte moeten dwingen om het verbod door de EU hoe dan ook te blokkeren, met de dreiging van een kabinetscrisis. De politieke virtuoos Rutte had de EU wel op andere gedachten weten te brengen.
Na de val van Rutte III door de toeslagenaffaire liep de formatie over in het volgende schandaal: Omtzigt, functie elders. Geen belemmering voor de CU om toe te treden tot het kabinet Rutte IV.
Voorts wiste Rutte jarenlang dagelijks sms'jes van zijn telefoon zodat potentieel belangrijke informatie niet gearchiveerd werd. Hij kwam er weer mee weg. Van de CU geen noemenswaardige reactie.
Wat ik met deze opsomming wil zeggen is dat men als oprecht christelijke partij begint, maar als men de macht gaat delen men in een sfeer van manipulatie en bedrog getrokken wordt. Toen het gedraai en gelieg van de MP voor de eerste keer duidelijk werd, had de CU de MP moeten dwingen de waarheid te zeggen of uit het kabinet moeten stappen. Ik begrijp heus wel dat volstrekte openheid van een kabinet niet mogelijk is, maar die noodzakelijke geslotenheid hoeft niet perse tot leugens te leiden.
Zie voorts de verwording van het CDA.
Mijn conclusie is dat een christelijke partij het beste een getuigenispartij kan blijven. Macht corrumpeert.
