Kalmte is een opwindend idee!

Hè?! Dat klopt toch niet?

Johann Wolfgang von Goethe, rustend op zijn reis naar Italie

Inderdaad, het klopt niet, kalmte is het tegenovergestelde van opwinding. Waarom zeg ik het dan zo? Natuurlijk in de eerste plaats om de aandacht te trekken maar er zit toch een bepaalde gedachte achter. Namelijk dat kalmte iets begerenswaardigs is en dat je het graag zou willen hebben. Als je iets graag zou willen hebben dan heb je het nog niet, want waarom zou je iets willen hebben wat je al hebt?

Is er iets mis met opwinding?
Er is een plezierige vorm van opwinding en dat is de seksuele opwinding. Jammer jongens, daar ga ik het nu niet overhebben. Wanneer je het woord opwinding googled dan krijg je de volgende synoniemen: opschudding, alteratie, bedoening, beroering, beweging, commotie, verwarring, chaos, consternatie. Nou ja, zo kan ik wel even doorgaan, het is nu wel duidelijk, ik bedoel de negatieve vorm van opwinding die de meeste mensen graag in kalmte zouden willen veranderen.

Ik kan het toch niet helpen dat ik gauw opgewonden raak?
Dat is een misvatting. Ik kan het weten want ik ben van nature een enorme driftkikker. Het is niet leuk om een driftkikker te zijn. Je wordt opgewonden over dingen die om je heen gebeuren en in feite wordt je stemming door de omstandigheden bepaald. Er zijn natuurlijk dingen die de meest kalme figuur uit het lood slaan. Een paar maanden geleden overleed mijn moeder en dat greep mij behoorlijk aan, er waren momenten dat ik zelf wat kalmte zou kunnen gebruiken. Maar in mijn geval is dit toch een uitzondering. Ik heb geleerd me te beheersen en dat geeft een heel prettig basaal gevoel en dat heet gemoedsrust.

Hoe kan je opwinding en onrust overwinnen?
Het begint met het besef dat je de vrijheid hebt om je eigen reactie op iets te bepalen. Jouw reactie op iets bepaalt wat er verder gebeurt. Iemand zegt iets beledigends tegen je. Je reageert met een fel antwoord. Gevolg: ruzie. Stel je nu eens voor dat er niet op ingaat. Je haalt je schouders op, draait je om en loopt weg. Resultaat: jij bent kalm en de ander staat een beetje raar te kijken, maar er gebeurt verder niets. Die kalmte kan in het begin alleen maar uiterlijk zijn, het lijkt wel of je kalm wegloopt maar inwendig kook je van woede.
De volgende stap is dat je de inwendige woede onder controle krijgt. Dat is ook niet gemakkelijk maar het is te doen en het levert zoveel op. Innerlijke vrijheid en gemoedsrust. Een constant gevoel van kalmte die ook echt is. Heerlijk is dat. Die kalmte kan door ernstige gebeurtenissen wel eens verstoord worden, maar je basale kalmte heb je snel weer terug.