Omgaan met problemen en pijn

Wat heb je toch met pijn en problemen?

Onweer nadert, koeien blijven rustig

Op dit moment helemaal niets. Maar wel gehad en daaruit heb ik veel geleerd dat ik met anderen wil delen. Wat pijn betreft ben ik een echte ervaringsdeskundige. Het voordeel van pijn geleden te hebben is dat je weet waarover je het hebt en je hebt recht van spreken. Als aartsoptimist ben ik geneigd om de vrolijke kant ervan te bekijken, ook van pijn.

Het plaatje vond ik toepasselijk, ik heb het gevonden bij Roos Schuring, een schilderes die mij wel aanspreekt. (Link bijgevoegd)


Een heel belangrijk uitgangspunt.
Doordring jezelf van het feit dat je de vrijheid hebt om zelf je reactie op gebeurtenissen en omstandigheden te bepalen. Die gedachte moet als het ware in je DNA gaan zitten. Voorbeeld: iemand zegt iets naars en negatiefs tegen je. De natuurlijke reactie van de meeste mensen is iets bits terugzeggen of gekwetst in hun schulp kruipen. Dan wordt men meegetrokken in het negativisme van de ander. Op dat moment geeft men een stukje van de persoonlijke vrijheid uit handen, voordat men het weet kan de situatie in een vreselijke ruzie ontaarden. Je kan er ook voor kiezen om je schouders op te halen en niet te reageren of met een vriendelijke en bedachtzame opmerking de ander aan het denken zetten. Je zet dus de situatie naar je eigen hand.

Het probleem is niet het probleem.
Stel, je wordt ontslagen. Dat ervaart iedereen als een probleem. Toch is dat ontslag niet het eigenlijke probleem. De wijze waarop je er mee omgaat is het probleem. Ga je in de put zitten en pieker je jezelf gek dan heb je een probleem. Dat probleem is niet het ontslag maar juist het gepieker er over. Het piekeren over ontslag gaat twee kanten uit: de gedachte aan een mooie baan die je had en de vervelende manier waarop je die bent kwijtgeraakt. Laat het los, het verleden bestaat nu niet meer. Gisteren nog wel maar vandaag is het verleden niet-bestaand. Het bestaat alleen maar in jouw gedachten. En je gedachten kun je sturen. Denk er niet meer aan, het heeft geen enkele zin, het houdt jouw vooruitgang tegen.

Het andere aspekt is het gepieker over de toekomst. Je bent ontslagen en je tobt je gek over de toekomst. Wat moet ervan terechtkomen? Hoe krijg ik weer werkt? Hoe moet het met de hypotheek?
Hier geldt iets soortgelijks als met het verleden. De toekomst bestaat eigenlijk ook niet. Wat er morgen gebeurt is er nu niet. Op dit moment kan je jezelf niet naar morgen verplaatsen om op maandag om 10.00 uur iets te doen terwijl het nu zondagmiddag is. Je kunt op dit moment natuurlijk wel iets doen wat voor morgen nuttig is. Je leeft op dit moment en kijk wat je nu kunt doen en laat het piekeren achterwege. Piekeren verandert aan de situatie niets, het houdt je dus gevangen in de positie waarin je nu zit. Concentreer je zonder angst en met een helder hoofd op de dingen die je nu kunt doen.

Het omgaan met pijn.
Er is pijn zo erg dat je niet meer kunt denken, je bent wel bij bewustzijn maar je bent machteloos. Als je er zo aan toe bent dan lig je meestal in een ziekenhuis of ernstig ziek thuis. Ik ken die situatie uit eigen ervaring. Je kan niets doen, je moet het dus laten gebeuren. Ik heb het over zo'n pijn dat zelfs morfine niet meer helpt op den duur. Ik heb er me toen bij neergelegd en me er niet tegen verzet en gewacht tot het weer over was. Meer valt er niet aan te doen.

Er zijn andere vormen van pijn die in hevigheid kunnen variëren. Als je die pijn met pijnstillers kan verdoven, prachtig, doe dat! Soms lukt dat niet en blijf je met een behoorlijke pijn zitten, wel erg maar niet zo erg dat je niet meer kunt denken.
Hoewel het reageren op pijn heel persoonlijk is en ook moeilijk om mee om te gaan, blijft het uitgangspunt van de vrijheid om je eigen reactie te bepalen hier ook gelden. Je kunt de zelfbeheersing hebben om niet te gaan wentelen in je ellende en je gedachten op iets anders te richten. Heus, die zelfbeheersing heb je, anders was je niet tot hier gekomen met lezen!

Een tijd geleden heb ik maandenlang onder ernstige pijn geleden, van het type waar pijnstillers niet meer bij helpen. Mijn lijf dwong me om af en toe van pijn te kreunen, ik kon dat niet tegenhouden. Om mijn vrouw een beetje te ontzien zei ik met een glimlach: Kom ik ga boven lekker zitten jammeren.
Ik ging naar boven achter mijn computer zitten en bij Youtube naar droevige Russische muziek zitten luisteren. Het was soms wel erg droevig en dan zei ik tegen mijzelf: Kijk het kan nog erger!
Het troostte me en leidde me af, bovendien heb ik uitgebreid kennisgemaakt met de uitgebreide Russische liedcultuur die ik nog helemaal niet kende. Wat een uren van genot waren dat!

Dus: de pijn is niet altijd het probleem, maar juist de manier waarop we er mee omgaan.