Verdriet en tegenslag (2)

Waarom een vervolg?

Zonsopgang van Fred W. Schmale

Op mijn column van gisteren kreeg ik meer reacties dan gewoonlijk en het werd ook door meer mensen dan anders gelezen. En omdat ik gisteren al in reactie schreef dat het onderwerp zich wel voor meer columns leent, vervolg ik het thema van gisteren.

Verdriet en tegenslag als voorbode van verandering.
Gisteren nam ik als voorbeeld van tegenslag een voorval uit mijn eigen leven. Een herseninfarct die mijn leven totaal op zijn kop zette. Dat zo'n tegenslag de voorbode is van een verandering is merkte ik na verloop van tijd. Zo'n verandering kan juist heel positief uitwerken zoals uit de rest van mijn verhaal mag blijken.

De verandering in mijn werk.
Voor het herseninfarct was ik een gedreven ICT consultant bij een gerenommeerd bedrijf. Ik werkte hard en met plezier. Wat ik toen niet door had was dat ik een heel sterke neiging to perfectionisme had en verblind door het misverstand dat je moeilijke dingen het beste zelf kan doen, deed ik veel zelf en gaf weinig uit handen. Ik was met een omvangrijk project bezig. Het herseninfarct haalde alles onderuit. Toen ik uit het ziekenhuis ontslagen werd was ik er niet best aan toe. Gesprekken met meer dan 2 mensen tegelijk kon ik niet aan. Mensen in mijn omgeving raadden mij aan om me te laten afkeuren, dat kon toen nog gemakkelijk. Er was geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht. Na 7 maanden was ik zo ver opgeknapt dat mijn werkgever mij een klusje bij een klant kon laten doen, het was niet zwaar en ik kon dat voorlopig in halve dagen af.
Gaandeweg knapte ik op en na 4 maanden was dat klusje uitgegroeid naar een fulltime job die inhield dat ik regelmatig door heel Europa vloog. Een mooie tijd.

Wat was er nu veranderd?
Als vanzelf was die neiging tot perfectionisme geheel verdwenen. Werd ik toen slordig? Helemaal niet maar ik ging meer bijzaken van hoofdzaken scheiden en besefte dat een goed resultaat klaar is, het hoeft niet nog beter. Bovendien gaf ik veel meer uit handen, ik vertrouwde er op dat mijn collega's het minstens net zo goed zouden doen als ikzelf. Dat vertrouwen straalde ik ook uit. Het gevolg was dat mijn productiviteit omhoog schoot. Dat leverde na mijn 50ste nog aardige salarisverhogingen op.

Moraal van het verhaal.
Een enorme tegenslag hoeft niet altijd het einde van alles te betekenen. Een tegenslag kan de inleiding zijn tot een positieve verandering. Je ziet die verandering niet meteen, pas achteraf eigenlijk, maar hij is er toch. Het gaat er om dat je de moed niet verliest en er op vertrouwt dat het leven weer verder gaat, misschien niet in de richting die je gedacht had maar dat hoeft helemaal niet verkeerd te zijn.