Verhoog je effectiviteit

Een voorbeeld uit de Tweede Wereldoorlog.
Toen de Russen de rollen gingen omdraaien en de Duitsers gingen aanvallen, was hun tactiek eigenlijk vrij eenvoudig. Ze rukten in breed front op en keken uit naar de zwakke plekken in de Duitse verdediging en juist daarop concentreerden ze de echte aanval met alles wat ze konden inzetten. Bijna altijd kwam het tot een doorbraak en dreven ze de Duitsers steeds verder achteruit totdat ze tenslotte de hoofdstad Berlijn innamen.

Wat heeft dit nu met persoonlijke effectiviteit te maken?
Op het eerste gezicht natuurlijk helemaal niets maar laten we even verder kijken. De Russen zetten hun kracht in op die plekken waar ze het beste resultaat konden verwachten. Doordat ze de zwakke stellingen onder de voet liepen waren de Duitsers gedwongen hun sterke stelling elders te ontruimen om niet omsingeld te worden. De Russen negeerden als het ware de sterke stellingen, waar veel minder kans op succes was en concentreerden zich op kansrijke plekken.

Dat kunnen we in ons werk ook doen. We moeten onze energie richten op die dingen die resultaten opleveren. Het maakt niet uit wat je doet, een onderneming leiden, een onderzoek uitvoeren, kinderen opvoeden, wat je ook doet je kan met een paar eenvoudige vragen tot een beter resultaat komen. Stel je zelf de volgende vragen:

1. Wat ben ik aan het doen? Maak een lijstje van je activiteiten.
2. Welke activiteiten leveren een gewenst resultaat op? Kruis ze aan. Dat zijn dus de zaken waarop je je energie moet richten.
3. Welke activiteiten leiden niet tot het gewenste resultaat? Schrap ze. Dat zijn de zaken waarop je de aandacht niet moet richten.

Het lijkt eenvoudig en dat is het ook. Schuif het niet terzijde omdat je denkt dat het te simpel is. Eenvoud is het kenmerk van het ware.

Tegenslag is groeipijn

Zonder tegenslag geen persoonlijke groei.
Ik las ergens het volgende citaat: het polijsten van een edelsteen veroorzaakt wrijving. Het werd als volgt toegepast: persoonlijke groei gaat gepaard met tegenslagen. Uit ervaring kan ik zeggen dat het zo is. Van tegenslagen leren we als we bereid zijn om de tegenslag als een les te zien. Gaan we bij een tegenslag in een hoekje zitten mokken dan leren we er niets van en ik kan je bijna garanderen dat soortgelijke tegenslagen je blijven treffen. Ik heb het hier natuurlijk niet over persoonlijke verliezen zoals het overlijden van een dierbare. Nee, het gaat hier over tegenslagen die voortvloeien uit je eigen gedrag. Voorbeelden: een boete voor te hard rijden, hoe je het ook wendt of keert, die heb je aan je eigen rijgedrag te wijten. Een afwijzing bij een sollicitatiegesprek omdat je voorbereiding onvoldoende was. Er zijn ook tegenslagen die niet meteen duidelijk als eigen schuld zijn te kwalificeren, bijvoorbeeld een hooglopend meningsverschil met iemand anders, het ligt uiteraard aan de ander of misschien toch niet?

Het leven geeft je telkens dezelfde les totdat je het geleerd hebt.
Als het leven je met een tegenslag een tik uitdeelt en je trekt er geen lering uit dan krijg je de les gegarandeerd nog een keer voor je kiezen, net zo lang totdat je de les geleerd hebt. Denk maar weer aan de boete voor te hard rijden, als je je rijstijl niet aanpast dan blijven de boetes komen. En het is met veel andere tegenslagen precies zo.

Zie een tegenslag als een les, dat stemt je meteen positiever.
De tegenslagen die ik op het oog heb kunnen verdraaid hard aankomen, een faillissement, een vermijdbare ziekte, mislukkingen en relatieproblemen. Waar het op aankomt is dat je zo'n tegenslag gaat zien zo als het is. Als het een tegenslag is die uiteindelijk aan een foute beslissing is te wijten of het gevolg is van je gedrag, zie het dan als een les die het leven je toedient, leer ervan en probeer je vroegere fouten te vermijden. Als je in staat bent om zo tegen een tegenslag aan te kijken dan zul je zien dat het gemakkelijker wordt om het te incasseren. Je groeit.

CVZ gaat stug door

Indrukwekkend verhaal van Pompe patient Johan Bakker.
Vanmorgen hoorde ik op Radio 1 een interview met Johan Bakker die lijdt aan de ziekte van Pompe. Hij vertelde dat hij een aantal jaren geleden door die ziekte tot een lichamelijk wrak werd gereduceerd, hij kon werkelijk niets meer. Hij kreeg de dure Pompe medicatie (die het College voor Zorgverzekeringen -CVZ- nu uit de verzekering wil halen) en maakte een verbazingwekkend herstel door. Hij functioneert nu volledig als directeur bij het Waterschap Rivierenland en wie hem googled ziet dat Bakker een uiterst actief en nuttig bestaan leidt. Bakker moest vanmorgen bij een hoorzitting verschijnen om zijn verhaal te doen. Volgens Bakker wil CVZ aan nieuwe Pompe patienten deze medicatie niet meer verstrekken en de vergoeding bij bestaande patienten afbouwen.

Probeer je eens in te denken wat dit voor Bakker betekent, hij komt dan hoogstwaarschijnlijk weer in een rolstoel terecht en zal met werken moeten stoppen. Hij vertelde dat de bewering van het CVZ,  dat de werking van het medicijn twijfelachtig is, gewoon niet waar is. Zelf is hij het levende bewijs maar volgens Bakker zijn er in Nederland talloze deskundigen die de goede werking van het medicijn onderschrijven. Het gaat het CVZ eigenlijk helemaal niet over de werking van het medicijn, het is naar hun smaak gewoon te duur en daarom wil men het schrappen.

Economische motieven leiden naar immorele acties.
Als je op een boekhoudkundige manier gaat redeneren over de prijs van medicijnen en de kosten van de zorg, zonder daarbij rekening te houden met het welzijn van patienten, dan kom je er toe om goed functionerende mensen tot invaliditeit en een te vroege dood te veroordelen. Dit soort denken verfoei ik tot in de grond van mijn hart.

Verzekeringen bieden je de gelegenheid om, op basis van collectieve solidariteit, je tegen een vast en relatief gering maandelijks bedrag het kleine risico van torenhoge kosten te vrijwaren. Daar zijn verzekeringen voor en wanneer iemand dat kleine risico treft, kan je die persoon niet uitsluiten vanwege die hoge kosten. Dat is immoreel. Wanneer we die kant opgaan dan richten de experts van de verzekeringsmaatschappijen zich na het elimineren van de Pompe patienten zich gegarandeerd op een volgende dure ziekte.

Ergerlijk dhimmi gedrag EU

EU veroordeelt film en negeert moorden.
De voorzitter van het Europese Parlement Martin Schulz, geflankeerd door 2 van zijn Arabische makkers, sprak een scherpe veroordeling uit over de Amerikaanse flodderfilm over Mohammed. Over de absurde en gewelddadige demonstraties van opgezweepte fanatici geen woord. Hij zei niets over de moord op de Amerikaanse ambassadeur in Libië en enkele anderen. Geen woord over de vrijheid van meningsuiting.

Dit is ergerlijk dhimmi gedrag.
De term dhimmi is de aanduiding voor niet-moslims die in een islamitische staat leven en een ondergeschikte positie innemen. In deze tijd slaat het woord op mensen die de islam in alles tegemoet willen komen om maar geen ruzie te krijgen. Dat is precies wat Schulz deed. Als hij over deze kwestie dan toch iets in het openbaar tegen zijn Arabische vrienden had willen zeggen, dan had hij ze moeten uitleggen dat wij hier vrijheid van meningsuiting hebben en dat de moorden en het haatgebrul een totaal ongepaste reactie zijn op een onbenullige flodderfilm. In plaats daarvan ging Schulz als een bange hond maar alvast op zijn rug liggen ten teken van overgave. Ergerlijk dhimmi gedrag.

Moeten we dan geen rekening houden met de gevoeligheden van moslims?
Natuurlijk, in het dagelijks leven zal ieder weldenkend mens tegenover anderen en dus ook tegen moslims een wellevende houding aannemen. Je gaat dus niet expres moslims beledigen. Met cartoonisten, cabaretiers en satirische schrijvers is het iets anders. Zij hebben een artistieke vrijheid en kunnen vrijelijk maatschappelijke en religieuze verschijnselen op de hak nemen. Ik herinner mij nog levendig de uitingen van wijlen Theo van Gogh (God hebbe zijn ziel) die zonder onderscheid de gelovigen op scherpe wijze op de korrel nam. Als christen onderging ook ik de geselingen van Theo. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er vaak om moest lachen. Het hield je scherp en in die zin vervulde hij een nuttige functie, zoals de meeste van zijn collega's.
Een soortgelijke redenering geldt ook voor journalisten die misstanden rapporteren en die moslims niet graag willen horen. Dat is dan jammer voor moslims, ze moeten er maar aan wennen net zoals christenen en joden er al lang aan gewend zijn.

Dreigementen en moorden moeten we niet accepteren.
Aan moorden in Libië kunnen we helaas niet veel doen en aan het hatelijk gebrul in Pakistan en andere islamitische landen ook niet. We kunnen wel laten merken dat we er ons niets van aantrekken. Dat had Schultz, de niet door ons gekozen parlementsvoorzitter, moeten doen en zich niet als een dhimmi gedragen. Schande!

Basisonderwijs onder druk

Duizenden onderwijzers in het basisonderwijs ontslagen.
In de afgelopen jaren zijn duizenden onderwijzers in het basisonderwijs ontslagen, er wordt een getal genoemd van 4700 leerkrachten die hun baan kwijt zijn geraakt. De voornaamste oorzaak is dat de scholen te weinig geld van de overheid krijgen en dat kosten stijgen. Er is nog een oorzaak, doordat men scholen de financiële middelen in handen geeft om zelf de school te runnen, belast men de school met zaken waarvoor men niet geëquipeerd is. Daardoor is de rol van schoolbesturen enorm opgeklopt. Bestond vroeger een schoolbestuur uit notabelen die in hun vrije tijd een bijdrage aan het maatschappelijk belang leverden, nu bestaat het schoolbestuur uit beroepsbestuurders. Wat daarvan de gevolgen kunnen zijn zien we aan het Amarantis schandaal en de skybox affaire van de Twentse onderwijsinstelling Consent. De bestuurders van laatstgenoemde instelling rechtvaardigen deze strapats door te zeggen dat ze de skybox ook voor bestuursvergaderingen gebruiken. De huur van de skybox bedraagt € 45.000 per jaar. Beschikt hun schoolgebouw dan over geen enkele ruimte waarin het doorluchtige gezelschap zou kunnen vergaderen? Het gymnastieklokaal misschien?

Geef scholen geen geld maar middelen.
Als men zakken geld geeft aan organisaties dan zijn er altijd mensen die zich over dat geld gaan ontfermen. Door de schaalvergroting gaat het per onderwijsinstelling om enorm veel geld. Bij de scholengemeenschap Amarantis ging het om € 265.000.000 per jaar. Het sloeg de bestuurders naar hun bol. Ik denk dat het motief voor de schaalvergrotingen in het onderwijs wel eens in het kunnen beschikken over het grote geld gelegen kan zijn.
De oplossing is zeer eenvoudig. Geef de scholen geen geld maar alleen middelen. Dat zou als volgt kunnen:
- De salarissen van onderwijsgevenden en concierges worden direct door het ministerie van onderwijs betaald.
- De gebouwen worden door de Rijksgebouwendienst beheerd.
- De leermiddelen worden door het Rijks Inkoopbureau verstrekt.

De nog resterende financiële middelen van scholen worden door het Rijk geconfiskeerd om daarmee een sobere ontslagregeling voor de overbodige bestuurders te betalen.
De scholen worden weer teruggebracht naar normale proporties, de directeur kan zijn eigenlijke functie weer hervatten.

Bewaar zorgen en angst

Bewaar zorgen en angst voor echte rampen.
We maken ons vaak zorgen om dingen die in de toekomst verborgen liggen. De vraag is of de dingen waar we bang voor zijn ooit zullen gebeuren. We weten het niet. Meestal niet. Dat je ooit met een vliegtuig naar beneden zal storten is zeer onwaarschijnlijk. Het heeft geen enkele zin om je druk te maken over wat ooit zou kunnen gebeuren. Ben je bang voor inbraak? Zorg dan voor veilige sloten, berg kostbaarheden goed op en vergeet het verder.

Richt je op positieve dingen.
In plaats van bevend op een inbraak te zitten wachten kan je beter iets doen aan inbraakbeveiliging en het dan uit je hoofd zetten. Richt je op dingen die je kunt beïnvloeden en zoek dan de positieve zaken uit. Je kunt iemand tegenwerken of je kunt hem helpen. Kies dan voor helpen. Je acties komen op de een of andere manier altijd bij je terug. Het kunnen dan beter positieve acties zijn.

Je kan je angst en zorgen overwinnen.
Tenzij je lijdt onder dwangmatige angsten (waarvoor je hulp kan zoeken), kun je er voor kiezen om angst en zorgen te vervangen door positieve gedachten. Je kunt beginnen er goed op te letten wat er van buiten bij je binnenkomt. Als je een beetje somber bent dan zijn de nieuwsberichten en actualiteitenprogramma's misschien niet zo geschikt om naar te kijken. Waarom zou je je geest voeden met narigheid? Van al dat gepraat over de crisis en andere ellende wordt je echt niet wijzer.
Je kunt veel beter een goed boek lezen, een cursus volgen de je kansen op  succes verhoogt of iets anders positiefs doen.

Dankbaarheid is een effectief wapen tegen angst en zorgen.
Wanneer er negatieve gedachten bij je opkomen dan kun je ze vrijwel meteen kwijtraken door alle dingen op een rijtje te zetten waarvoor je dankbaar kunt zijn. Misschien moet je hard nadenken maar als je even volhoudt dan lukt het wel. Je hoeft niet religieus te zijn om dankbare gevoelens te koesteren. Je kunt gewoon dankbaar zijn voor de goede dingen in je leven. Wanneer je dankbaar bent dan sluit je negatieve gedachten uit, dankbaarheid en negatieve gedachten gaan gewoon niet samen.

Een mooi voorbeeld

Een mooi voorbeeld van goed reageren.
Het leven is zoals het is, daar kun je niks aan veranderen. Het gaat erom hoe je er mee om gaat. Een mooi voorbeeld gaf Joost Taverne. Als VVD kamerlid werd hij op de 44ste plaats gezet, praktisch onverkiesbaar dus. Hij reageerde daar op met een ludieke actie om voldoende voorkeurstemmen te krijgen om alsnog gekozen te worden. Daar had hij 16.000 voorkeurstemmen voor nodig en hij nam zich voor om 16.000 mensen de hand te schudden. Kan Joost het schudden? heet die actie. Hij redde het niet, maar nu daagt er licht voor hem omdat er misschien een aantal VVD kamerleden minister of staatssecretaris worden zodat hij een paar plaatsen opschuift en alsnog in de kamer komt. Toen hij daar over geïnterviewd werd reageerde hij op een positieve manier en met humor. Ik weet niet of  het landsbelang ermee gebaat is maar ik gun het Joost van harte.
Heel anders reageerden andere kamerleden die bitter reageerden op hun lagere plaatsing op de lijst. Vuilspuiend verlieten ze hun partij.

Het leven is zoals het is, waar het op aankomt is jouw reactie.
De reactie van Joost Taverne is zo mooi omdat het laat zien hoe je op narigheid kan reageren. Het was natuurlijk niet leuk voor Joost dat hij op een onverkiesbare plaats werd gezet. In plaats van verongelijkt mopperen ging hij opgewekt aan de slag om zijn positie alsnog te verbeteren. Of hij nu uiteindelijk wel of niet in de Kamer komt, doet er eigenlijk niet zoveel toe, hij kan zijn hoofd hoog houden. Hij heeft zichzelf en anderen niet beschadigd en heeft zichzelf van een goede kant laten zien, erg belangrijk voor een politicus.

Probeer positief te reageren op narigheid.
Wanneer je iets vervelends overkomt probeer dan zo snel mogelijk weer in een positieve stemming te komen. Dat kan heel moeilijk zijn maar wanneer je jezelf blijft wentelen in de narigheid, dan maak je het er voor jezelf niet beter op. Een positieve reactie op problemen geeft veel meer kans op verbetering dan blijven steken in verbittering. Een positieve houding bij tegenslag is goed voor jezelf. Belangrijk is te beseffen dat je de vrijheid hebt om je eigen reactie te bepalen. Tegenslag hoeft niet tot bitterheid te leiden, dat maak je zelf uit.

Depressief? Wanhopig?

Ben je depressief? Wanhopig? Eenzaam?
Zit je in de problemen? Zie je er geen gat meer in? Heb je geen idee wat je moet doen? Voel je je eenzaam en ellendig? Is alles je teveel? Ga je er onder gebukt of probeer je het als het ware te overschreeuwen door je in het leven te storten? Of wil je er juist een eind aan maken?

Wanneer de nood het hoogst is, is redding nabij.
Dat is een oud spreekwoord met een stevige kern van waarheid. Als je er zelf niet meer uitkomt (een uiterst wanhopige toestand) dan is de meest voor de hand liggende stap het zoeken van hulp. Als je depressief bent ga dan vooral naar je dokter als je dat nog niet gedaan hebt. Heb je het gevoel dat de dokter je maar gedeeltelijk kan helpen, zoek dan verder hulp bij een professionele hulpverlener, een pastor, een goede vriend of familielid die je vertrouwt. Die eerste stap, het zoeken van hulp, is een stap om uit je wanhopige positie te komen. De redding is nabij. Echt.

Voel je je eenzaam?
Je denkt dan niemand meer om je geeft. Dat kan zo lijken maar het is niet helemaal waar. Ik schrijf dit stukje omdat ik weet dat er eenzame mensen zijn die snakken naar een beetje aandacht. Natuurlijk kan ik je die aandacht niet persoonlijk geven omdat ik je niet ken. Maar ik ben niet de enige die aan anderen denkt. De kans is groot dat er in jouw omgeving iemand is die ook aandacht voor je heeft als je met hem of haar in aanraking komt. Waar vind je die? Ga eens naar een opgewekt gezelschap zoals een opwekkingskerk of een immigrantenkerk, ook al ben je totaal niet gelovig en ben je ook niet van plan om het te worden. Het gaat erom dat je jezelf de kans geeft om met mensen in aanraking te komen die aandacht voor anderen hebben. Eventuele zieltjeswinnerij kun je negeren, men merkt snel genoeg dat je daar niet van gediend bent. Als die gelovigen uit het goede hout gesneden zijn zullen ze je persoonlijke aandacht geven, zelfs al ben je een verstokte atheist. Probeer het eens, je kan er niets mee verliezen. Een andere positieve club is natuurlijk ook goed.

Je zou er wel een eind aan willen maken.
Tenzij je in de terminale fase van een dodelijke ziekte zit, moet je snel hulp zoeken om van die zelfmoordgedachten af te komen. Zelfmoord is geen oplossing. Het nare is dat iemand met suicidale gedachten die waarheid vaak uit het oog verliest en een fatale vergissing begaat. Als je vaak met zelfmoordgedachten rondloopt zoek dan nu onmiddellijk hulp. Wacht er geen dag mee!

Zelfdiscipline, heb je dat nodig?

Wat is discipline eigenlijk?
Ik zocht het eens op in een web woordenboek en vond een heel aardige omschrijving: discipline is dat je steeds doet wat moet, ook al heb je er geen zin in. Ik dacht meteen terug aan mijn militaire diensttijd in 1963, er was sprake van een behoorlijk straffe discipline en het drong nu tot me door dat de definitie die ik hierboven aanhaal eigenlijk een element mist. Hij zou moeten luiden: discipline is dat je steeds doet wat moet, ook al heb je er geen zin in en ook wanneer je niet in de gaten wordt gehouden. Want dat was het manco van de toenmalige militaire discipline, zodra wij soldaten niet in de gaten werden gehouden dan was er van discipline weinig sprake meer. Wat ik wil zeggen is dat discipline die wordt afgedwongen zwak is, hoewel hij sterk kan lijken.

Wat is dan zelfdiscipline?
Zelfdiscipline is een discipline die je jezelf oplegt. Deze vorm van discipline lijkt sterker dan de militaire discipline toegepast op onwillige dienstplichtigen. Of dat zo is hangt sterk af van de reden voor de zelfdiscipline die iemand op zichzelf toepast. Als het motief zwak is dan is zelfdiscipline niet sterker dan de militaire discipline.

Zelfdiscipline wordt pas sterk als er een sterk motief achter zit.
Als zelfdiscipline aan een aantal punten voldoet dan wordt het een sterke vorm van discipline. Het gaat hierom:

• de zelfdiscipline moet het gevolg zijn van een bewuste keuze. Je kiest er voor om een bepaalde tijd je studie af te ronden, dat vergt discipline.
• er moet een vurig verlangen achter zitten voor iets dat met het toepassen van zelfdiscipline bereikt kan worden.
• men moet het geduldige doorzettingsvermogen hebben om de zelfdiscipline te kunnen toepassen.

Heb je het nodig?

Ja, als je iets wil bereiken wel. Kijk eens naar geslaagde artiesten en ondernemers. De meeste van hen zouden zonder zelfdiscipline nooit gekomen zijn waar ze nu zijn. Zonder zelfdiscipline bereik je niet veel en met zelfdiscipline kan je ver komen.

Verandering vraagt offers

Verandering vraagt offers.
Als je verandering nastreeft dan moet je bereid zijn om iets op te geven. Neem de rups als voorbeeld, die verandert in een vlinder en geeft daarmee het rupsenbestaan op. Je wilt een andere baan, daarmee geeft je je huidige baan op. Je gaat verhuizen, je geeft de vertrouwde omgeving op. Als je wilt kan je het lijstje zelf wel verder aanvullen. Het gaat erom dat je iets zal moeten opgeven wanneer je verandering nastreeft.

Dit geldt ook voor Rutte en Samsom.
Beide willen verandering. Het probleem is dat ze elk een andere kant op willen. Op grond van hun verkiezingsretoriek zou je kunnen denken dat het nooit wat wordt tussen die twee. Toch ligt er een unieke kans voor hen beiden. Het zijn intelligente mannen die zonder twijfel in staat zijn om hun verkiezingsprogramma's naast elkaar te leggen en ze te combineren tot een regeringsprogramma. Ze  zouden dat ook heel snel kunnen. Het Kunduz akkoord laat zien dat dit kan. Om de zaken niet te compliceren zouden ze de samenwerking moeten beperken tot de VVD en de PvdA. Komen er meer partijen bij dan wordt het alleen maar ingewikkeld.

Rutte en Samsom willen verandering.
Rutte wil de financiële positie van de staat op orde krijgen en Samsom wil de lasten eerlijk verdelen. Natuurlijk willen ze beiden nog meer en nog tegenstrijdige dingen ook, maar als ze bereid zijn om de de meest in het oog springende tegenstellingen op te geven dan moet het lukken om tot een goed regeringsprogramma te komen en een stabiele regering te vormen.
Als ze beiden bereid zijn om de offers te brengen die een verandering vergt dan moet het lukken. Wat zou het een verademing zijn als ze binnen een paar weken een nieuw kabinet zouden vormen. Het is mogelijk als ze het beiden echt willen.

Doorzetten en resultaat

Een inspirerend voorbeeld.
Ergens las ik van een chemicus die arts wilde worden. Hij was getrouwd en had kinderen. Om dan aan een medicijnenstudie te beginnen lijkt een hopeloze onderneming. Hij kon het idee niet van zich afzetten en vond een oplossing. Hij ging 's nachts in ploegendienst werken en besteedde elke dag twee uur aan zijn studie. Binnen vijf jaar had hij de studie afgerond. Twee uur per dag is op te brengen en je verwacht niet dat het tot zulke resultaten kan leiden. Toch is het heel logisch, in totaal besteedde hij 2x365x5= 3650 uur aan de studie. In werkweken van 40 uur uitgedrukt komt dat neer op 91werkweken. Twee manjaren dus.

Bedenk is wat je met twee uur per dag kan doen.
Je wilt bijvoorbeeld een boot bouwen. Dat kan je doen in 2000 uur. In 1000 dagen heb je de klus geklaard, dat is 2,73 jaar of 33 maanden. Wel pittig maar toch te doen.
Dagelijks schrijf ik een column voor deze blog. Dat kost me iets minder dan een uur per dag. Ik ben daar eind mei van dit jaar mee begonnen. Inmiddels is dit mijn 88ste column. Terugrekenend moet ik daar dus ongeveer 2 werkweken aan besteed hebben. Het ging als vanzelf.

Doe elke dag iets, dat is het geheim.
Of je nu een grootse taak wil ondernemen of iets minder groots, wanneer je elke dag er een bepaalde  tijd aan spendeert dan zal je uiteindelijk je doel bereiken. Het gaat erom dat je het elke dag doet (zondagen of andere religieuze dagen uitgezonderd als je dat wilt). Dat vergt dus doorzettingsvermogen en discipline. Misschien zie je daar nu juist tegenop, daar hoef je je niet voor te schamen, in onze huidige cultuur raken we een beetje ontwend aan doorzetten en aanpakken. Het kan helemaal geen kwaad om die bijna vergeten waarden, doorzettingsvermogen en discipline, weer eens af te stoffen en aan de slag te gaan. Begin eens met een klein project en zie wat voor een voldoening dat geeft wanneer je dat binnen de gestelde termijn afrondt.

Pak aan! Veel succes!

Overtuiging en resultaat

Werken met overtuiging.
Wat betekent dat eigenlijk? Dat betekent dat je werkt in de volle verwachting dat het resultaat dat je voor ogen hebt, ook werkelijk behaald wordt. Maar dat spreekt toch van zelf? Er is toch niemand die niet gelooft in wat hij of zij doet? Kijk eens naar lijsttrekkers die in het in de peilingen niet goed meer doen. Ze blijven hun best doen maar het vuur is er uit. Je voelt aan dat ze zelf niet meer in een overwinning geloven. In het dagelijks leven kom je zulke mensen ook tegen. Ze werken correct hun werktijd vol maar er zit geen overtuigingskracht in. Ze doen wat ze opgedragen is maar liever zouden ze iets anders doen.

Hoe staat het met jou?
Als jij een bepaald doel voor ogen hebt waarvoor je nu aan het werk bent, dan snap je precies wat ik bedoel. Wanneer je echt gelooft dat de kleine garage die je pas begonnen bent, zal uitgroeien tot een grote bloeiende zaak, dan werk je met overtuiging die iedereen voelt. Het zal je gaan lukken.
Wanneer je echter twijfelt, en elke kleine tegenslag geeft voeding aan die twijfel, dan komt het geloof in het gewenste eindresultaat op een laag pitje te staan en ten slotte flakkert het uit. Het zit er dan ook dik in dat je onderneming niet zal slagen.
Het geloof in wat je doet is niet alleen belangrijk wanneer je voor jezelf werkt, maar ook als je in loondienst werkt.

Je werkt in loondienst en dan?
Je werkt voor een baas. Hij heeft het heilige vuur wel, maar jij niet. Je doet dat werk omdat je nu eenmaal moet werken voor je brood maar liever deed je iets anders. Op zich een heel begrijpelijke houding maar je begrijpt natuurlijk wel dat zo'n houding niet tot succes leidt. Wanneer je daar tevreden mee bent, mij best, dan laten we het hierbij.
Je wilt wel vooruit en dit saaie baantje is maar een tussenstation op weg naar iets beters. Toch loont het de moeite om het 'saaie' baantje te zien als een noodzakelijke stap op weg naar je einddoel. Als je het zo bekijkt dan komt dat vervelende baantje in een heel ander daglicht te staan. Het wordt dan onderdeel van de route die voor jezelf hebt uitgestippeld. Je huidige baan is dan een springplank voor je toekomstplannen. Je gaat dan met overtuiging werken en dat brengt je doel dichterbij.

Werk met overtuiging en je zal je doel bereiken.

Apotheek wegbezuinigen?

Apotheken staan onder druk.
Vanmorgen het bericht dat Mediq, een apothekersorganisatie, diep in het eigen vlees gaat snijden. Er worden 134 mensen ontslagen. De bruto winstmarge van apothekers komt steeds meer onder druk te staan. Dat komt omdat de verzekeringsmaatschappijen alleen de goedkopere medicijnen vergoeden waardoor de prijzen sinds enige tijd een dalende tendens vertonen. Steeds meer apothekers komen in de problemen. Het is een gevolg van de marktwerking in de zorg.

Geweldig toch dat de marktwerking lijkt te werken?
Op het eerste gezicht lijkt dat zo. De kosten van medicijnen dalen, dat moet dus een gunstig effect op de totale zorgkosten hebben. Er zit een aspect aan deze zaak die later wel eens een sluipende kostenpost zou kunnen worden. Laten we er van uit gaan dat een apotheker een medische functie vervult, namelijk dat hij/zij het medicijngebruik van patienten in de gaten houdt en de patient ook adviseert. Als medicijngebruiker erken en herken ik die functie van de apotheker.
Het bedrijf Mediq meldde in het bericht van vandaag dat men de apothekersfunctie op den duur gaat vervangen door verdeelpunten waar men medicijnen kan afhalen. Het vak apotheker wordt op die manier gereduceerd tot een betrekkelijk eenvoudige logistieke functie, die door goedkope en laagopgeleiden krachten kan worden uitgevoerd. De apotheker wordt wegbezuinigd. Te vrezen valt dat dit leidt tot fatale fouten bij het klaarmaken en distributie van medicijnen. Dat is de sluipende kostenpost die ik bedoel.

Scheefgetrokken marktwerking.
Voor de introductie van de marktwerking bevonden apothekers zich in een bevoorrechtte en beschermde positie. Van concurrentie was eigenlijk geen sprake. De apothekers vormden als het ware een soort kartel. Nu is het anders, door de marktwerking is de machtspositie van de apothekers gebroken en de prijzen dalen. So far, so good. Aan de verkoopkant is de kartelvorming verbrijzeld maar aan de inkoopkant is juist een enorm kartel ontstaan, namelijk de gezamenlijke zorgverzekering-maatschappijen. Dit kartel (ik noem het voor het gemak zo) is een krachtig machtsblok dat niet alleen de apothekers de duimschroef aandraait maar ook de huisartsen, ziekenhuizen en specialisten stevig in de houdgreep klemt.
Men moet hierbij niet vergeten dat verzekeringsmaatschappijen organisaties met een winstdoel zijn.
Het behalen van winst is legaal en nuttig voor verzekeringsmaatschappijen maar niet perse nuttig voor patienten. De belangen kunnen zelfs tegenstrijdig zijn. Dat is ook een resultaat van de marktwerking.

Marktwerking in de zorg: het ene kartel vervangen door het andere

Je zelf zijn

Dicht bij jezelf blijven, weet jij wat dat betekent?
Je hoort dat vaak, blijf dicht bij jezelf. Maar wat betekent dat nu precies? Wat ben je? Wie ben je? Wat is dan jouw kern waar je dicht bij zou moeten blijven? Dat lijken eenvoudige vragen maar dat zijn ze niet. Zulke vragen roepen op tot introspectie en het staat helemaal niet vast dat zelfonderzoek tot de juiste conclusies leidt. Wanneer je antwoord probeert te geven op de vraag wie of wat je bent, loop je de kans dat je een beeld of een imago vormt van wie of wat je zou willen zijn. Op zich is dat gunstig maar het kan ook zijn dat je probeert jezelf te vormen naar het beeld waarvan jij denkt dat anderen dat van jou hebben. Allemaal niet erg maar wat schiet je er mee op? Ik ben nu 67 jaar en ik begin een idee te krijgen van wie en wat ik ben en wat ik vroeger was. Leuk, maar ik heb niet het idee dat het heel erg nuttig is.

Wat is dan het alternatief voor zelfonderzoek?
Het doel van zelfonderzoek komt uiteindelijk voort uit de wens om je beter te voelen en beter te leven, beter te reageren, kortom om het beter te doen. Wat dan beter is hangt af van degene die de vraag stelt. Er is een veel eenvoudiger weg om het beter te doen zonder je hersens te pijnigen met de vraag hoe je zelf in elkaar steekt. Die weg is doodsimpel: houdt je aan een paar eenvoudige regels, doe dat consequent en je zal zien dat het inderdaad beter gaat.

Wat zijn die regels dan?
Wat hierna volgt zijn eenvoudige en praktische regels, ze zijn niet godsdienstig maar zijn soms wel op morele waarden gebaseerd. Wat die waarden zijn spreekt uit de regels zelf. Hier komen ze.

1. Stel je zelf een doel. Dit kan van alles zijn, zolang het jezelf en anderen niet schaadt. Wanneer je bezig bent met het stellen van een doel dan komt vanzelf de vraag aan de orde van wat je eigenlijk wilt. Dit leidt wellicht tot wat zelfonderzoek maar op een logische en natuurlijke manier, namelijk om er achter te komen wat je wilt.  Zie ook mijn eerdere column over doelstellingen.
2. Ga rustig je gang om je doel te bereiken. Doe vandaag alles wat je kan doen.
3. Tob niet over het verleden en maak je geen zorgen om de toekomst. Houdt je bezig met de dingen die nu aan de orde zijn.
4. Ontspan je regelmatig.
5. Wees goed voor anderen, doe ze geen kwaad.
6. Lieg niet en steel niet.
7. Als het einde van je doel in zicht is, denk dan eens na over een volgend doel.

Deze regels zijn eenvoudig, iedereen die ze kan lezen zou ze kunnen uitvoeren. Het is een kwestie van willen. Wat wil je?

'K ben vandaag zo vrolijk!

'K ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit.
Dit is de titel van een liedje van Herman van Veen. Het is een liedje dat je vrolijk maakt. Het zijn niet alleen liedjes die je vrolijk kunnen maken. Je kan er ook zelf voor zorgen dat je vrolijk wordt. Je hebt daar eigenlijk niets voor nodig. Puur op de kracht van je eigen gedachten kun je er voor zorgen dat je weer vrolijk wordt. Ik neem aan dat je redelijk gezond bent en niet geplaagd wordt door een zware depressie, in dat geval zou ik een dokter raadplegen.

Chagrijnig zijn en vrolijk worden is eenvoudig.
Je kan niet tegelijkertijd chagrijnig en vrolijk zijn. Wanneer je chagrijnig bent en je wil vrolijk worden denk dan aan vrolijke dingen en ban het pessimisme uit je hoofd. Het klinkt eenvoudig en dat is het in feite ook. Soms kan je in een chagrijnige bui blijven hangen en lukt het je niet goed om op vrolijke gedachten te komen. Je kunt dan vrolijk worden via een omweg. Er is vast wel iets in je leven waarvoor je dankbaar kan zijn. Denk daar aan en maak in gedachten een lijstje van dingen waarvoor je dankbaar bent. Noem in gedachten ook de reden waarom je ergens dankbaar voor bent. Je zult zien dat het chagrijn plaats maakt voor dankbare en positieve gedachten.

Waarom laat je me niet met rust en laat me lekker chagrijnig zijn!
Als deze gedachte in je opkomt dan lijk je er vanuit te gaan dat je stemming (chagrijnig, vrolijk) een kwestie van keuze is. Dat is ook zo.
Je bent inderdaad vrij om chagrijnig te zijn als je daar zin in hebt.
Er hangt wel een prijskaartje aan, negatieve gedachten en chagrijn helpen je niet vooruit in de wereld. Als je dat niets kan schelen dan is dat natuurlijk prima. Maar als je vooruit wil komen en wil groeien dan is het veel beter om positief en vrolijk te zijn. Aan jou de keuze.

Kalmte bewaart je

Kalmte van geest is van onschatbare waarde.
Dit lijkt een behoorlijk overdreven uitspraak maar toch is het waar. Door kalm te blijven kan je jezelf uit levensgevaarlijke situaties redden. Door kalm nadenken behoedt je jezelf voor fouten. Jouw kalmte heeft een rustgevend en bemoedigend effect op je omgeving. Kalmte is goed voor je gezondheid. Kalmte betekent niet dat je met een apathische blik in je stoel zit. Welnee, je kan druk aan het werk zijn en toch kalmte uitstralen. Met kalmte van geest heb je meer grip op je leven.

Hoe bereik je die kalmte?
Het begint met een heel eenvoudige gedachte, namelijk het besef dat je de vrijheid hebt om zelf je reactie op gebeurtenissen en uitspraken van anderen te bepalen. Deze uitspraak lijkt wel op het opentrappen van een wijd openstaande deur. Het is zo duidelijk dat iedereen dit wel zal weten. Toch is dat niet zo. Mensen laten zich enorm snel op de kast jagen. Kijk maar eens in het verkeer, maak eens een fout en merk op hoeveel gevloek en getier dit oplevert. Of de sociale media. Cees van der Staaij hoeft maar een domme uitspraak te doen en hij krijgt meteen twitterend Nederland over zich heen. Een troostwoord voor Van der Staaij: een dwaas maakt zijn ergernis aanstonds bekend maar een schrandere bedekt de smaad. (Spreuken 12:16).
Het getier in het verkeer en het gescheld op het Internet zijn niet de vrucht van kalmte.

Oefening baart kalmte.
Behalve voor die geluksvogels die als kalm mens geboren werden, is het bereiken van sereniteit een kwestie van oefening. Dat kan, afhankelijk van de situatie waarin je verkeert, behoorlijk lastig zijn. Laten we eens een paar denkbeeldige situaties bekijken:

• Je bent in een echtscheiding verwikkeld. Dat kan er behoorlijk heftig aan toe gaan. Besef dat je de vrijheid hebt om zelf je reactie te bepalen. Heb je een een agressieve scheidende partner, ga die dan uit de weg en laat het contact via de advocaat/bemiddelaar verlopen. Reserveer vaste tijden waarop je met de echtscheiding bezig bent. Buiten die tijden schuif je het van je af, probeer er zelfs niet aan te denken; ga andere dingen doen. Wandelen, lezen of iets dergelijks.
• Je maakt je druk over de huidige crisis, je baan staat op de tocht enz. enz.; het maakt je allemaal zeer nerveus. Scherm je zoveel mogelijk af voor de crisis, daar kun je toch geen invloed op uitoefenen, tenzij je Merkel heet. Als je nerveus van het nieuws wordt, luister er dan niet naar en ga ook niet naar actualiteitenrubrieken kijken, je kan best zonder en mocht er werkelijk belangrijk nieuws zijn, dan bereikt het jou toch wel. Laat je ook niet opnaaien door de opiniemakers en de sociale media, het is vaak alleen maar geleuter. Richt je op zaken die je wel in de hand hebt. Kijk naar manieren om je baan te behouden of zoek nu al een nieuwe.

Uit deze voorbeelden kunnen we de volgende lessen trekken:

1. Scherm je af voor zaken waar je toch niks aan kunt doen: scheldende ex, verontrustende nieuwsberichten en commentaren. 
2. Richt je op de zaken die je wel in de hand hebt.
3. Ontspan je.
4. Wees je er altijd van bewust dat jij je eigen reactie kan bepalen en dat dit niet afhankelijk hoeft te zijn van wat anderen doen of denken.

Ik wens je veel kalmte toe.

Geef niet op

Soms lijkt het alsof je het moet opgeven.
Je zult ongetwijfeld wel eens situaties in je leven hebben gehad waarbij je dacht aan opgeven of zelfs dat je het daadwerkelijk opgaf. De moed zonk je in de schoenen en je wist niet meer wat je moest doen. Wanneer je dat nog niet hebt meegemaakt dan kan ik garanderen dat je het wel een keer zult meemaken. Ieder mens gaat wel eens door een crisis.

Niet opgeven betekent niet steeds maar weer met je kop tegen de muur lopen.
Je hebt 650 sollicitatiebrieven verstuurd en je kreeg maar van drie bedrijven antwoord en dat waren nog afwijzingen ook. Heel begrijpelijk dat je het dan wil opgeven, je kan geen sollicitatiebrief meer zien. In dit voorbeeld (uit de praktijk!) kan je concluderen dat sollicitatiebrieven schrijven in dit geval niet helpt. Laten we aannemen dat je verschillende soorten van brieven hebt gebruikt, je hebt ze naar de juiste persoon gestuurd enz. Met dit soort brievenschrijverij kun je wel stoppen. Dat is geen kwestie van opgeven maar jezelf een gelegenheid geven om het over een heel andere boeg te gooien.

Herhaal niet wat niet werkt maar verzin iets anders.
Laten we bij dit voorbeeld blijven, de brieven werken niet. Je moet dus iets anders verzinnen. Stel dat je een verkoper bent. Zoek een bedrijf op van een branch die je goed kent. Zie dat je alles te weten komt van dat bedrijf. In plaats van weer 650 brieven te schrijven, steek je al je energie in het leggen van een contact met de directeur van dat bedrijf. Je hebt ondertussen voor dat bedrijf een verkoopplan opgezet voor een verkoopactie voor de korte termijn. Wanneer je de directeur te spreken krijgt dan leg je hem of haar jouw verkoopplan voor en je biedt aan dat je het plan in een bepaalde tijd ( een maand, 6 weken) zult gaan uitvoeren. Het plan heeft een goed gedefinieerde doelstelling (een bepaald bedrag in euros aan omzet en/of een bepaald aantal offertes). Je vraagt om een tijdelijke aanstelling voor de duur van de uitvoering van het plan. Je stelt voor dat men je gedurende de uitvoering 20% van een normaal salaris betaalt. Wanneer aan het eind van de periode de doelstelling behaald is dan krijg je de overige 80% en zo mogelijk een verlenging van het contract.

Het gaat er om dat je de kans krijgt om te laten zien wat je kunt en dat je toekomstige werkgever zonder veel risico en zonder veel kosten er een goed gemotiveerde en gedreven werknemer bij kan krijgen.

Moraal van het verhaal:
Wanneer het op de gebruikelijke manier niet gaat dan moet het op een ongebruikelijke manier. Laat zien dat je durf en initiatief hebt. Wanneer je iets ongebruikelijks doet dan kan je verzekerd zijn van negatief commentaar. Trek je daar niks van aan.

Ben je werkloos?

Vraag om een opwekkend verhaal.
Onlangs vroeg iemand naar aanleiding van mijn column Beperkende Zelfkennis of ik niet een opbeurend stukje wilde schrijven voor oudere werklozen. Ik vind dat geen gemakkelijke vraag. Zo'n opbeurend verhaal door iemand die zelf niet werkloos is, wordt snel een goedkoop verhaal. Maar om zo'n vraag om deze reden onbeantwoord te laten is ook gemakkelijk en goedkoop. Daarom reageer ik met deze column op de vraag.

Ik weet wel wat ontslag betekent.
In 1980 raakte ik mijn baan kwijt omdat mijn werkgever failliet ging. Binnen 3 weken had ik een nieuwe baan. In 2003 ontsloeg mijn toenmalige werkgever een paar duizend man, ik was één van hen, ik was toen ruim 58 jaar. Ik begon toen voor mijzelf en ik werk nu nog steeds als zelfstandige. Je zou kunnen denken dat de 2 keer dat ik ontslagen ben mij niet raakten. Dat is niet zo, het is buitengewoon onplezierig om ontslagen te worden maar dat hoef ik jou niet te vertellen.

Je bent ontslagen en wat nu?
De klap van een ontslag kan hard aankomen en de reacties van iemand die ontslagen wordt zijn begrijpelijk, woede, verdriet, radeloosheid, verslagenheid, om maar een paar emoties te noemen. Zulke emoties zijn normaal en daar hoef je je niet voor te schamen. Maar je moet er niet in blijven hangen. Probeer zo snel mogelijk te beseffen dat jij de innerlijke vrijheid hebt om je eigen reactie op gebeurtenissen te bepalen. Je bent in staat om je gedachten te sturen en de emoties te ontstijgen. Dat is geen psychologische theorie maar een heel praktisch beginsel, dat kan ik je uit eigen  ervaring verzekeren. Wanneer je daarvan overtuigd bent dan ben je in staat om de woede, het verdriet en zulke emoties te ontstijgen en je situatie nuchter onder ogen te zien.

Bekijk de werkelijkheid met een heldere blik.
Je bent ontslagen. Gun jezelf een korte periode van emotie als je daar behoefte aan hebt, maar blijf daar niet in hangen. Je schiet daar niets mee op. Probeer zo snel mogelijk je situatie zonder emoties te bekijken en vraag je af wat je mogelijkheden zijn. In het korte bestek van deze column kan ik geen handleiding van hoe weer aan het werk te komen.
Neem zelf snel actie, wanneer je zelf niet handelt dan wordt er voor je gehandeld en wat daarvan de gevolgen zijn heb je niet in de hand. Ga niet eerst 'vakantie' nemen, daarmee verlies je kostbare tijd.
Kijk of je als zelfstandige je brood kunt verdienen, laat je verbeelding eens de vrije loop, je kunt meer dan je denkt.
Wil je een baan zoeken, doe dat dan onmiddellijk. Wees niet al te kieskeurig. De eerste stap is er voor te zorgen dat je een baan hebt. Het is veel gemakkelijker om een andere baan te vinden wanneer je al een baan hebt dan als werkloze te zoeken.
Richt je blik naar de toekomst. Kijk niet in bitterheid achterom, dat brengt je niet verder. Verlies de moed niet. Het lukt anderen om zelf uit de put te klimmen en er is geen enkele reden om er van uit te gaan dat jij dat niet kunt.

Succes toegewenst in alles wat je doet!